1. มาตรฐาน WiMAX แบบ IEEE 802.16
เป็นมาตรฐานในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ที่ให้ระยะทางเชื่อมโยงแค่ 1.6-4.8 กิโลเมตร เป็นมาตรฐานเดียวที่สนับสนุนรูปแบบ "ในระดับสายตา" หรือที่เรียกว่า LoS (Line of Sight) แต่มาตรฐานนี้กลับมีการเปิดใช้งานในช่วงความถี่ที่สูงมากคือ 10-66 กิกะเฮิรตซ์ (GHz) เลยทีเดียว
2. มาตรฐาน WiMAX แบบ IEEE 802.16a
เป็นมาตรฐานที่ถูกปรับปรุงมาจาก IEEE 802.16 โดยมีการปรับลดระดับความถี่ที่ใช้งานให้ลงมาที่ย่านความถี่ 2-11 กิกะเฮิรตซ์ (GHz) ซึ่งคุณสมบัติเด่นที่ได้รับการแก้ไขจากมาตรฐาน IEEE 802.16 คือ การรองรับการทำงานแบบที่ไม่อยู่ในระดับสายตา (NLoS: Non-Line-of-Sight) อีกทั้งยังมีคุณสมบัติในการทำงานในส่วนของภาคสัญญาณเมื่อมีสิ่งกีดขวางตามสภาพแวดล้อมมาขวางกั้น อาทิเช่น ต้นไม้ อาคาร ฯลฯ
3. มาตรฐาน WiMAX แบบ IEEE 802.16e
เป็นมาตรฐานที่ให้การสนับสนุนการใช้งานร่วมกับอุปกรณ์พกพาประเภทต่าง ๆ เช่น อุปกรณ์พีดีเอ โน้ตบุ๊ก เป็นต้น โดยให้รัศมีการทำงานที่ 1.6-4.8 กิโลเมตร มีระบบที่ช่วยให้ผู้ใช้งานสามารถสื่อสารได้แม้ว่าจะมีการเคลื่อนที่อยู่ตลอดเวลา
เทคโนโลยีสื่อสารไร้สายในรูปของเครือข่ายโทรศัพท์เคลื่อนที่ได้มีการพัฒนาต่อเนื่องจากยุค 2G สู่ยุค 2.5G และเข้าสู่ยุค 3G ซึ่งรองรับการสื่อสารแบบ multimedia องค์กรสำคัญที่ทำหน้าที่ออกแบบและวางข้อกำหนดทางวิศวรรมไฟฟ้าในสหรัฐอเมริกาคือ สถาบันวิศวกรรมไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ (IEEE: Institute of Electrical and Electronics Engineer) ได้วางมาตรฐานการสื่อสารไร้สายที่สำคัญ เช่น IEEE 802.11 ซึ่งต่อมาได้รับการพัฒนาเป็นเทคโนโลยี Wi-Fi จัดว่าเป็นหนึ่งในเทคโนโลยีประเภท WLAN (Wireless LAN) ที่มีการใช้งานอย่างกว้างขวางในลักษณะของเครือข่ายเฉพาะพื้นที่ (LAN หรือ Local Area Network)
นอกจากนี้ IEEE ยังเป็นผู้วางข้อกำหนดมาตรฐาน IEEE 802.15 หรือที่รู้จักกันในชื่อ Blutooth เทคโนโลยีไร้สายสำหรับการเชื่อมต่ออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ระยะใกล้ (PAN หรือ Personal Area Network) และในปัจจุบันกับมาตรฐาน WiMAX ภายใต้ข้อกำหนด IEEE 802.16 เทคโนโลยีการสื่อสารไร้สายในพื้นที่กว้าง (MAN หรือ Metropolitan Area Network)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น